zeedieren in Marsa Alam | De mooiste en meest voorkomende, Manatee in Egypte, prachtig koraalrif
Je kunt hier duiken met de mooiste zeedieren, want ongeveer 5.000 dolfijnen leven op de stranden van Marsa Alam en dan vooral in het gebied rondom Dolphin House. Voor nieuwe duikliefhebbers zijn er zes duikopleidingscentra en koraalrifgebieden in de omgeving.
Je kunt een jacht of boot huren om dolfijnen en haaien te bekijken of een van de natuurreservaten bezoeken om te duiken; een hele dag vissen, bereiden wat je vangt en aan boord eten. Breng een dag snorkelen door en geniet daarna van een bedoeïenennacht. en ga op safari op de rug van een kameel of op een motorfiets. Je kunt in Marsa Alam ook dagelijks sporten op de uitgebreide voetbalvelden in de hotels, de volleybalvelden op het strand en op de golfbanen.
Hurghada lovers Bied luxe aan Snorkelen in Hurghada | Snorkelen in Makadi bay | Snorkelen in Soma bay | Snorkelen in El Gouna | Snorkelen in Sahl Hasheesh.
zeedieren in Marsa Alam
Groene schildpadden
Van groene schildpadden (Chelonia mydas) is bekend dat ze tijdens hun leven ongelooflijk lange afstanden afleggen, waarbij sommige exemplaren hele oceanen afleggen van hun voedselgebieden tot hun neststranden in de tropen en subtropen. Deze ongelooflijke oude wezens gebruiken het magnetisch veld van de aarde als een onzichtbare kaart om over de oceanen en tijdens hun migraties te navigeren.
Marsa Abu Dabbab herbergt meer dan 120 groene schildpadden en de meeste worden beschouwd als verblijvende schildpadden die regelmatig worden waargenomen.
De zeekoe (Dugong dugon) – zeedieren in Marsa Alam
In Marsa Abu Dabbab wonen verschillende zeekoeien. Deze zoogdieren zijn vreedzame en rustige dieren, en hoewel ze overgewicht lijken te hebben, zijn ze eigenlijk sliertig (wat betekent dat ze in het midden breder zijn en aan beide uiteinden van hun lichaam kleinere omtrekken hebben). Ze zijn hydrodynamisch, zeer gespierd en kunnen tot 3 meter lang worden en tot 500 kg wegen. Ze zijn uitsluitend bodemeters en voeden zich voornamelijk met zeegras en waterplanten, die ze ontwortelen door met hun snuit groeven in de zeebodem te graven. De habitats van de soort zijn bij voorkeur warme en ondiepe kustwateren met gezonde ecosystemen die hun vereiste grote hoeveelheid vegetatie ondersteunen.
De zeekoe (Dugong dugon) voedt zich voornamelijk met zeegras dat te vinden is op nabijgelegen grasvelden. Recente onderzoeken tonen aan dat deze kieskeurige eters een voorkeur hebben voor zeegrassen met een hoger stikstof- en lager vezelgehalte, zoals Halophile ovalis, en manipuleren het milieu om de regeneratie van deze snelgroeiende pioniersoort te bevorderen.
Zeegrasvelden zijn een belangrijke voedselbron omdat zeekoeien zich voeden met hele planten en een duidelijk graaspoor hebben uitgegraven. Het meten van deze sporen helpt ons hun voorkeursdieet, bewegingen en activiteiten te leren kennen.
Onze kennis over het sociale gedrag van doejongs is vrij beperkt. Door hun gewoonten en habitats zijn ze moeilijk te observeren, omdat het ontbreken van een specifieke grootteklasse of duidelijk seksueel dimorfisme de gegevens die door directe waarneming worden verkregen beperkt. De enige definitieve en permanente sociale eenheid is de koe en haar kalf.
Doejongs worden beschouwd als de meest bedreigde grote zoogdieren op het Afrikaanse continent, en in Oost-Afrika groeit de bezorgdheid dat ze plaatselijk dreigen uit te sterven als er niet onmiddellijk actie wordt ondernomen om ze te beschermen. Doejongs staan vermeld in bijlage I van de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES) en zijn wereldwijd geclassificeerd als ‘ernstig bedreigd’ vanwege een afname van de populatie met ten minste 25% in de afgelopen 90 jaar (IUCN, 2000). Hun habitatvereisten en trage voortplantingssnelheid maken ze bijzonder kwetsbaar voor antropogene activiteiten, en ze worden bedreigd door jacht, bijvangst met netten, vervuiling, kustontwikkeling en ziekten. Als je het geluk hebt om met hen te zwemmen of te duiken, volg dan de onderstaande gedragsregels en beste praktijken.
Zijdehaaien, Carcharhinus falciformis – zeedieren in Marsa Alam
Zijdehaaien, Carcharhinus falciformis (Müller en Henle, 1839), ook bekend als zijderikhaaien, zwartgevlekte haaien, grijze walvishaaien, olijfhaaien, rifhaaien, ridgeback haaien, sikkelhaaien en zijdehaaien), worden maximaal 3,5m lang en hebben een gewicht van 346kg. Deze soort wordt ongeveer 23 jaar oud. Zijdehaaien zijn grote maar slanke haaien met een lange, platte snuit, grote ogen en kleine gekartelde tanden. Hun tweede rugvin ligt laag op het lichaam en heeft een lange achterste punt. Zijdehaaien zijn grijs tot blauwgrijs op hun rugzijde (bovenkant) en wit op hun buikzijde (onderkant). Zijdehaaien danken hun naam aan hun ‘zijdeachtige’ huid (het resultaat van hun dicht opeengepakte tanden) en worden in de oostelijke Stille Oceaan ook wel ‘netteneters’ genoemd omdat ze de neiging hebben de netten voor de tonijnvisserij te vernielen.
Dolfijnen
Een grote groep dolfijnen speelt in het huisrif van Marsa Shagra. Ze besteedden meer dan 4 uur aan het in- en uitvaren van de baai.
Blauwgevlekte pijlstaartrog
Eenmaal is hij maar gespot! De Blauwgevlekte pijlstaartrog zwemt soms het huisrif van Marsa Shagra Village binnen. Met dank aan Ellie Bürgisser voor het delen van haar geweldige beelden.
Octopus
Inktvissen horen thuis in het huisrif van Marsa Shagra.
Zeegrasvelden – zeedieren in Marsa Alam
Zeegrasvelden zijn een van de belangrijkste ecosystemen op onze planeet. Door habitats, kweekplaatsen en voedsel voor de rijke verscheidenheid aan mariene soorten in stand te houden en te leveren, dragen ze bij tot een betere kwaliteit van van het water, recycling van voedingsstoffen, stabilisatie van sedimenten, productie van zuurstof en beperking van de klimaatverandering. Hoewel dit ‘gras’ zich voordoet als gras; is het in feite een bloeiende plant (ook wel angiosperm genoemd); Het leeft volledig ondergedompeld in de ondiepe diepten van onze oceanen en gebruikt de energie van de zon voor fotosynthese. Hun stuifmeel wordt overgebracht door waterbeweging, gegenereerd door stromingen, wind en getijden, maar ze kunnen zich ook ongeslachtelijk voortplanten (zonder stuifmeeloverdracht). Zich horizontaal voortplantend, planten ze hun zaden in de omringende zandige zeebodem. Zeegrassen zijn niet alleen productiever dan landbouwgrond, maar zijn ook nauw verbonden met koraalriffen en dienen als kweekvijver voor vele soorten schaaldieren en vissen, schildpadden, zeekoeien en weekdieren voeden zich ook rechtstreeks met de epifytische algen die op deze bedden groeien.
De zeekoe (Dugong dugon) voedt zich voornamelijk met zeegras. Recente onderzoeken tonen aan dat deze kieskeurige eters een voorkeur hebben voor zeegrassen met een hoger stikstof- en lager vezelgehalte, zoals Halophile ovalis, en manipuleren de omgeving om de regeneratie van deze snelgroeiende pioniersoort te bevorderen.
Onderzoeken hebben zeven soorten zeegrasweiden in de regio Marsa Alam vastgesteld; de meest voorkomende lijkt Halophila stipulacea te zijn, die uitgestrekte monospecifieke weiden vormt in wateren tussen 6 en 45 meter. Andere soorten zeegras die door doejongs in de Rode Zee worden gegeten zijn: Halophila stipulacea, Halodule uninervis, Thalassodendron ciliatum, Cymodocea rotundata en Syringodium isoetifolium (Lipkin 1975).
Soorten zeegras in de regio Marsa Alam – zeedieren in Marsa Alam:
- Thalassia hemprichii
- Thalassodendron Ciliatum
- Halophila stipulacea
- Halophila ovalis
- Halodule unnervös
- Cymodocea rotundata
- Syringodium isoetifolium
