Het Egyptische Dodenboek in Geschiedenis Oude Egypte Farao’s | Wat staat er in het Dodenboek, Wie maakte, Wat was de bedoeling van, Wat gebeurt er volgens de Egyptenaren na de dood, Wat wordt niet verwijderd bij mummificeren…
Het Egyptisch Dodenboek is een verzameling teksten uit de periode 1500 tot 400 v. Chr. Het zijn rituele teksten, bezweringen, gebeden en spreuken die bedoeld waren de overledene te helpen bij zijn tocht door het hiernamaals.
De papyri met de teksten zaten vaak in de grafsarcofagen. Een belangrijk onderwerp uit Dodenboeken was het zogenoemde Dodenoordeel.
Iedereen die overleed kwam tijdens zijn reis door het hiernamaals voor de rechtbank terecht. Hierbij oordeelden 24 rechters over het lot van de gestorvene. Zijn of haar hart werd gewogen, met een veer als tegengewicht. Wanneer het hart zwaarder bleek, kwam dat door de zonde en werd de gestorvene aan stukken gereten door de demonische godin Ammit (de ‘botteneter’). Bleef de weegschaal in evenwicht, dan kreeg de gestorvene toegang tot de onderwereld van Osiris.
Het Egyptische Dodenboek
Met zulke indrukwekkende verhalen wordt duidelijk waarom het Egyptische geloof in leven na de dood zo diep geworteld in ons collectieve geheugen zit. Maar ondanks de voortdurende bekendheid van het Dodenboek wordt het vaak verkeerd begrepen of opzettelijk geromantiseerd omwille van een spannend verhaal, zoals in 1999 met het culturele fenomeen van de mummie.
De Dodenboeken waren een soort reisgids, die de overledenen in het dodenrijk van Osiris bescherming moest bieden en hen op hun route hielpen.
Het Dodenboek, in het Egyptisch letterlijk Het boek voor het uitgaan bij dag heette, gold in Egypte als een praktische reisgids voor in het hiernamaals. De eerste vertaling van een Dodenboek verscheen in 1842 van de hand van de Duitse egyptoloog Karl Richard Lepsius (1810-1884). Feitelijk was het Dodenboek geen echt boek, maar een papyrusrol waarop allerlei (magische) spreuken, wijsheden en adviezen stonden geschreven. De oudste magische en religieuze spreuken die in het oude Egypte zijn aangetroffen, worden gedateerd op ongeveer 2350 v.Chr. en zijn gevonden in piramides. Deze teksten, ook wel piramideteksten genoemd, waren wandspreuken en voorlopers van de Dodenboeken. Na de piramideteksten werden er vanaf circa 1800 v.Chr. ook sarcofaagteksten gemaakt. Hierbij bracht men spreuken en bezweringen aan op de binnenzijde van sarcofagen van overledenen.
feiten Het Egyptische Dodenboek
Het Dodenboek verscheen voor het eerst in het Nieuwe Rijk, maar de tekst ontwikkelde zich uit een lange traditie van magische funeraire geschriften. De oudste van deze geschriften, de Piramideteksten, waren alleen toegankelijk voor de Egyptische vorsten. Toen de religieuze opvattingen over het hiernamaals veranderden, werden kopieën van de Doodskistenteksten – een aangepaste versie van de Piramideteksten – op doodskisten geschreven en opgenomen in de graven van niet-koninklijken, zoals rijke Egyptenaren en elites. In het Nieuwe Rijk was het hiernamaals toegankelijk voor iedereen die zich zijn eigen Dodenboek kon veroorloven, een praktische handleiding met de spreuken die nodig waren voor de gevaarlijke, verwarrende en uitgebreide beproevingen om het eeuwige leven bij de goden te bereiken.
De goden Osiris, verbonden met wederopstanding en Re, verbonden met de zon, spelen de hoofdrol in het Dodenboek. Tweeënveertig extra goden verschijnen om de pas gestorvenen te beoordelen en te testen. Hoewel de tekst zelf varieert in inhoud en volgorde, is het verhaal over het algemeen verdeeld in vier hoofddelen: De overledene gaat de onderwereld binnen en krijgt de fysieke vermogens van de levenden terug, de overledene wordt opgewekt en voegt zich bij Re om elke dag op te staan als de zon, de overledene reist langs de hemel voordat hij in de onderwereld beoordeeld wordt door een groep goden, en tenslotte – aangenomen dat de ziel niet vernietigd is – voegt de overledene zich bij de goden.
Om de complexe uitdagingen in deze stadia te overwinnen, moeten de doden op het juiste moment de juiste namen en spreuken uitspreken en reageren met de juiste antwoorden op de vragen van de goden. In één interessant en merkwaardig geval moet de overledene verschillende onderdelen van een gevoelsmatige deur benoemen voordat hij of zij doorgaat. Gelukkig bevat het Dodenboek handig alle noodzakelijke informatie.
geheimen Het Egyptische Dodenboek
Deze teksten waren zeker belangrijk voor de oude Egyptenaren en tegenwoordig vormen ze één van de belangrijkste bronnen voor egyptologen die de Egyptische religie en het leven na de dood hopen te begrijpen. Het Dodenboek beschrijft niet alleen expliciet het leven na de dood en de rol van de goden, maar geeft ook inzicht in belangrijke begrippen als Ka en Ba, aspecten van de ziel waarvan men gelooft dat ze na de dood voortleven. De Ka had een fysieke vorm nodig om naar terug te keren om te kunnen bestaan, en daarom helpt het Dodenboek ons de betekenis te begrijpen van de bekende Egyptische praktijk van mummificatie.
geschiedenis Het Egyptische Dodenboek
Zo bevat het Dodenboek ook spreuken voor het behoud van bepaalde lichaamsdelen en de spreuk voor de ceremonie van het openen van de mond, een ritueel dat wordt uitgevoerd voordat de mummie in zijn graf wordt verzegeld en dat vaak wordt afgebeeld in begrafenisversieringen. Het Dodenboek onthult centrale aspecten van het geloofssysteem van de oude Egyptenaren en zoals veel onderwerpen in de Egyptologie veranderen onze theorieën voortdurend, groeien ze en passen ze zich aan bij elke nieuwe vertaling van deze tekst.
Hurghada Lovers, het beste reisbureau in Hurghada, Luxor Dagtrips vanuit Hurghada en Caïro Dagtrips vanuit Hurghada.
