Mummificatie in het oude Egypte – Egyptische Farao’s Mummificatie – Hoe mummificeerden de oude Egyptenaren hun doden? – Oude Egypte | Waarom het bewaren van het lichaam was essentieel voor het overleven van de Ka n de Ba van de menselijke bestaan.de geheimen en de feiten over de Mumificatie en welke hulpmiddelen worden gebruikt in het mummificatieproces om het lichaam te behouden na de dood van De Egyptische Farao’s.
Mummificatie in het oude Egypte
De Egyptische oorsprong van het woord balsemen in het oud-Egyptisch: “w” of “t” wit of ei maar het betekent in termen:verpakt in witte rollen.
Mummificatie bij de farao’s:
Griekse oorsprong van het woord mummificatie in het Grieks:
- Mummificatie, is afgeleid van het woord “mummia”, een woord van Perzische oorsprong, wat “zwart” betekent, omdat ze in de 5e eeuw voor Christus, merkten dat de lichamen zwart werden na mummificatie.
- Het Griekse woord balsemen, d.w.z. het onderdompelen van het lichaam in balsem, een stof die in de Griekse tijd vaak wordt gebruikt bij het mummificeren van lichamen.
De Arabische oorsprong van het woord balsemen in het Arabisch: Mummificatie in het oude Egypte
Het is van het woord “hanout” , conserveermiddelen die worden gebruikt in het vet van de kist en het lichaam, zoals amber, muskus en eucalyptus, en van het woord “hanout” kwam het woord “hanouti”, de persoon die de kist en het lichaam schildert.
Veel volkeren, vóór de Egyptenaren, gebruikten gedeeltelijk die toepassing voor hun funeraire rituelen of om de lichamen van dieren te bewaren, maar het oude Egyptische volk vond een sterke intellectuele en religieuze motivatie om mummificatie uit te vinden en er een begrafenispraktijk van te maken voor koningen en edelen in het bijzonder.
Zo bewaart ze het lichaam voor de andere wereld na de dood, en dan keerde de ziel terug om het lichaam te herkennen en begon de reis naar de andere wereld..
Wanneer een persoon stierf, droegen zijn familie of familieleden hem naar de priesters, die drie soorten van hout toonden en drie soorten balseming: de duurste van deze methoden was de methode als de mummificatie van het lichaam van osiris, de tweede methode was minder duur, terwijl de derde methode het goedkoopste was en weinig geld koste.
Als de partijen overeenkomen om het lichaam over te dragen begon hun werk door de hersenen uit de schedel te verwijderen met een metalen machine, en het vervolgens van binnenuit te wassen met dadelwijn en vloeistoffen met een geurige geur. Dan vulde men het met bitter poeder en andere stoffen met een goed parfum. Dan stopten ze het hele lichaam gedurende 70 dagen in het zout van natron, en na deze periode, wasten ze het lichaam grondig en wikkelden het vervolgens in een linnen doek na in kleefstof te hebben ondergedompeld.
De behandeling van het lichaam moest gebeuren volgens strikte rituele voorschriften
De termijn van 70 dagen was symbolisch bedoeld en kwam overeen met de periode dat de Siriusster aan de hemel zichtbaar was. Deze ster werd geassocieerd met de god Osiris, die als eerste de dood had overwonen.
De methode van mummificatie van de farao’s – Mummificatie in het oude Egypte
het mummificatieproces hier zijn religieuze rituelen, die in vroege dagen begonnen met het van wassen in Nijlwater om overtollig zout te verwijderen. Dit was een ritueel werk omdat de Egyptenaar het zag als een symbool van het creëren van de zon uit het Nijlwater en het terugtrekken van overstromingswater. Een veel voorkomend beeld van dit ritueel ziet men in graven of doodskisten, die de overledene voorstelt op een grote baadt in een stroom water.
Religieuze rituelen worden in elk stadium gelezen, waarbij op papyrus spreuken staan, vergezeld van instructies om vingernagels en teennagels kort te houden voordat ze worden ingepakt, vergezeld van een speciale spreuk voor de mummie om te herstellen, het hoofd afvegen met olie en in een laatste beurt besproeid te worden met olie of hars om te dat ze de zintuigen en de rest van de ledematen afkoelen.
De gereedschappen die worden gebruikt in het mummificatieproces waren:
- 10 cm palmblad balsemborstel
- 6,8 cm bronzen schaar
- Pincet van 7,5 cm
- De priem met een houten handvat en een ander zonder handvat.
- Bronzen naald met een lijndraad
- Bronzen beitel
- Bronzen schaar uit de Romeinse tijd.
- Bronzen spatiola 13,5 cm lang
- Bronzen lepel.
- Twee scalpels, één 17 cm lang en de andere 7,14 cm lang
De meeste van deze gereedschappen zijn gemaakt van brons, behalve de balsemborstel van palmbladeren. Deze gereedschappen worden gebruikt in mummificatieprocessen omdat ze worden aangetroffen in balsemresten binnen en buiten begraafplaatsen..
De weggenomen ingewanden ( Lever, Maag, Darm,Longen) werden apart bewaard in Canopenvazen, die waren gemaakt van albast of aardewerk waarin de ingewanden van de overledene werden geplaatst, elk in de vorm van de vier zonen van Horus: Amsti het hoofd van een mens, Hapi met het hoofd van een aap, en Qebehsnuf in het hoofd van een havik, en Duamutef met het hoofd van een jakhals, beschermd door de godinnen van escortes, respectievelijk: Isis, Neftis, Selket, Nate.
Het hart werd altijd in het lichaam gelaten.
De God (Anubis) was de god van de gemummificeerden, en de god( Wepwawoet) die met het hoofd van de jakhals een bekend gezicht was in begrafenisrituelen en overtuigingen, evenals de goden (Osiris, Hathor, Bes, Sajert) … enz.
De geheimen van de mummificatie – Mummificatie van de farao’s
Het gemummificeerde lichaam werd vervolgens in een kist geplaatst die was versierd met afbeeldingen van de goden die hem zullen helpen wakker worden na de dood, afhankelijk van de status en het economische niveau van de overledene, vaak in de vorm van Osiris..
“De begrafenisrituelen werden uitgevoerd te midden van een soort religieuze begrafenisdans en het slaan op tamboerijnen, de priesters droegen de kist en de doos met ingewanden, en bloemen opgestapeld rond de kist, en staken de Nijl over.
De vrouwen, familieleden van de overledene, huilen en wenen, en dragen de kist van de laatste de overledene naar de begrafenisboten. De boot werd voorafgegaan door een andere boot met een aantal vrouwen staande aan de voorkant van de boot in de richting van het lichaam. Een van de familieleden van de overledene schreeuwde om het roer om naar het westen te laten gaan naar het land van gerechtigheid.
De derde boot bevat de familieleden van de overleden man en de vierde boot heeft vrienden en collega’s van de overledene. Ze kwamen om het laatste eerbetoon aan de overledene te brengen en om in zijn graf hun geschenken als boeketten bloemen, voedseloffers…. te leggen.
Aan de westelijke oever van de Nijl begoin het laatste begrafenisritueel, en mannen liepen op de voorgrond en werden gevolgd door vrouwen. Tijdens de begrafenis branden priesters wierook voor de mummie, zongen droevige hymnen voor de overledene en leidden vaak een groep dansers genaamd Moo, die een religieuze dans voor de overledene uitvoerden in speciale kleding twee clubs die Isis en Nephtis vertegenwoordigden en de tragedie van Osiris te spelen.
De invloed van de Egyptische geneeskunde op de Griekse en Romeinse geneeskunde:
Misschien wel een van de belangrijkste medische impact van het Oud Egypte op de Griekse geneeskunde is wat we het eerst vinden in de grote overeenkomst tussen het Egyptische papyrus en de geschriften van Griekse artsen zoals Dioscorides 50 v.Ch., Galinos 130-200 v.Ch. en Plinius 73-79 v.Ch., Het is bekend dat veel Griekse artsen studeerden in bekende Egyptische scholen die geneeskunde en andere wetenschappen doceerden.
Het is opmerkelijk dat de oorsprong van het Griekse woord: ‘apotheek’ afkomstig is van het woord ” Phar-ma-ca “, wat “genezende donor” betekent. Het werd gevonden op de basis van een standbeeld van de God Petah in Memphis, en door de Grieken verspreid als het woord Apotheca. De Romeinen, die verwijzen naar het beroep van apotheker, zijn mogelijk uit de stad Abu Tig in Opper-Egypte, ook wel Sepalsia genoemd.
De Griekse geneeskunde in haar begindagen vertrouwde volledig op de Egyptische geneeskunde en nam het over. Het was een combinatie van religieuze geneeskunde en klinische geneeskunde, later geëvalueerd in de klinische richting met de komst van Hippocrates, die de geneeskunde van zijn religieuze en filosofische afzettingen bevrijdde en het in de wetenschappelijke richting duwde.
Hippocrates is echter niet het hoogtepunt van de Griekse geneeskunde, maar de Alexandrië School is het hoogtepunt van deze geneeskunde in 300 voor Christus. Ze mengde de traditie van de oude Egyptische geneeskunde met wetenschappelijk georiënteerde Griekse geneeskunde en bracht e drie artsen (Theofrastus, een arts en botanicus, Herophilus, een arts en anatoom, en Erasstratus, een arts en wetenschapper). Deze medische school is de basis geworden van de intermediaire geneeskunde.
Hurghada Lovers, het beste reisbureau in Hurghada, Luxor Dagtrips vanuit Hurghada en Caïro Dagtrips vanuit Hurghada.
Auteur Mummificatie in het oude Egypte: Tamer Ahmed Abd elfatah
Vertaald Mummificatie in het oude Egypte: Assem Elmenshawy.
