Vissen in Hurghada Egypte | De beste, mooiste en beroemdste vissen in Hurghada
Eén van de beste redenen om in de Egyptische Rode Zee te duiken is ongetwijfeld de spectaculaire diversiteit van het onderwaterleven. In de riffen zijn meer dan 200 verschillende soorten koraal te vinden en meer dan 1200 soorten beenvissen, waarvan minstens 10% endemisch is. Het heldere water van de Rode Zee laat het zonlicht veel dieper doordringen dan andere tropische bestemmingen, waardoor de omvang van de koralen en de levendigheid van hun kleur niets minder dan spectaculair zijn.
Hurghada staat bekend om zijn uitstekende duikmogelijkheden en is bijzonder aantrekkelijk voor snorkelaars en duikers die zich komen vergapen aan de onderwaterriffen en het prachtige onderwaterleven. Je kunt duiken tussen ongelooflijke koraalriffen en honderden tropische vissoorten.
Geen vakantie in Hurghada is compleet zonder een dag de prachtige onderwaterwereld van de Rode Zee te verkennen. Hurghada is het mekka geworden voor snorkelaars en duikers. Als je van duiken houdt, is dit de plek voor jou.
Hieronder staan de verschillende mooiste vissoorten die je tijdens het snorkelen of duiken in de Rode Zee van Hurghada kunt zien.
Hurghada lovers Bied luxe aan Snorkelen in Hurghada | Snorkelen in Makadi bay | Snorkelen in Soma bay | Snorkelen in El Gouna | Snorkelen in Sahl Hasheesh.
Vissen in Hurghada Egypte
- DE ZEILVIS
Een zeilvis is een vis van het geslacht Istiophorus van de baarsachtigen die in koudere gebieden van alle wereldzeeën leeft. Ze zijn overwegend blauw tot grijs van kleur en hebben een karakteristieke rugvin, bekend als zeil, die vaak over de hele lengte van de rug loopt. Een ander opvallend kenmerk is de langwerpige bek, die lijkt op die van de zwaardvis en andere marlijnen. In sportviskringen worden ze daarom zwaardvis genoemd. De zeilvis groeit snel, bereikt een lengte van 1,2-1,5m in één jaar en voedt zich met kleinere pelagische vis en inktvis aan de oppervlakte of op gemiddelde diepte.
Vroeger werd geschat dat zeilvissen maximale zwemsnelheden bereiken van 35m/s (130km/u) tijdens de predatie – In het algemeen worden zeilvissen niet langer dan 3m. Het zeil wordt gewoonlijk neergelaten tijdens het zwemmen en alleen opgehesen als de zeilvis zijn prooi aanvalt.
Zeilvissen vallen meestal met een tegelijk aan en de kleine tanden op hun bek verwonden hun prooivis door schubben en weefsel te verwijderen. Zeilvissen zijn legendarische zeedieren, door oude culturen vereerd als heilige vissen en door beroemde vissers over de hele wereld nagejaagd. Er is iets magisch aan dit grote blauwe zeil dat vissers aantrekt. Zeilvis is een vleesetende vis die voorkomt in warme en gematigde gebieden van de oceanen. Er zijn twee belangrijke ondersoorten zeilvissen – de Atlantische en de Indo-Pacific. Zeilvissen kunnen 5,7 tot 11 meter lang worden en tussen de 120 en 220 pond wegen. Gemiddeld kan een zeilvis wel zeven jaar leven.
- DOLFIJNVIS (DORADO, MAHI-MAHI) Vissen in Hurghada Egypte
De Mahi-Mahi is een oppervlakte-actieve straalvinnige vis die wereldwijd voorkomt in gematigde, tropische en subtropische kustwateren. Het is één van de twee leden van de familie Coryphaenidae, de andere is de pompano dolfijn. Dolfijnen hebben gecomprimeerde lichamen en een enkele lange rugvin die zich uitstrekt van de kop tot bijna aan de staart. Volwassen mannetjes hebben een prominent voorhoofd dat ver buiten het eigenlijke lichaam uitsteekt. Vrouwtjes hebben een ronde kop. Hun staart- en anaalvinnen zijn scherp hol. Ze worden gekenmerkt door iriserende kleuren – goud aan de zijkanten en helder blauw en groen aan de zijkanten en achterkant. De borstvinnen van de Mahi-Mahi zijn iriserend blauw. De flank is breed en goudkleurig. De Dolfijnvis kan tot vijf jaar oud worden, hoewel hij zelden ouder wordt dan vier jaar. Vrouwtjes zijn meestal kleiner dan mannetjes. De vangsten zijn meestal 7 tot 13kg en een meter lang. Ze komen zelden boven de 15kg uit en meer dan 18kg zijn uitzonderingen. De Dolfijnvis is één van de snelst groeiende vissen.
Die Delfinfische sind Fleischfresser und ernähren sich von fliegenden Fischen, Krabben, Tintenfischen, Makrelen und anderen Futterfischen. Es ist auch bekannt, dass sie Zooplankton fressen. Die Delphinfische kommen hauptsächlich im Oberflächenwasser vor. Ihr Fleisch ist weich und ölig, ähnlich wie Sardinen. Der Körper ist etwas schlank und lang, was sie zu schnellen Schwimmern macht; Sie können bis zu 50 Knoten (92,6 km/h, 57,5 mph) schwimmen. Mahi-Mahi sind für das Sportfischen und kommerzielle Zwecke sehr gefragt. Sportfischer suchen sie wegen ihrer Schönheit, Größe, Lebensmittelqualität und gesunden Bevölkerung. Mahi-Mahi findet man im Karibischen Meer, an der Westküste Nord- und Südamerikas, der Pazifikküste von Costa Rica, dem Golf von Mexiko, der Atlantikküste von Florida und Westafrika, im Indischen Ozean, im Golf von Bengalen, im Süden Chinesisches Meer und Südostasien, Hawaii, Tahiti und viele andere Orte weltweit.
- DE GEELVINTONIJN – Vissen in Hurghada Egypte
De geelvintonijn is een prachtige en smakelijke vis die voorkomt in warme wateren over de hele wereld. Ze zijn waarschijnlijk de meest gevangen offshore-wildvis. Ze groeperen zich vaak in grote scholen en kunnen gezien worden terwijl ze het oppervlak doorbreken en op jacht zijn naar aas. Ze volgen vaak bruinvissen en kunnen onder scholen bruinvissen gevangen worden. De geelvintonijn is een tonijnsoort die wereldwijd voorkomt in de pelagische wateren van tropische en subtropische oceanen. De geelvintonijn is één van de grotere tonijnsoorten en bereikt een gewicht van meer dan 180kg, maar is aanzienlijk kleiner dan de Atlantische en Pacifische blauwvintonijn, die meer dan 450kg kunnen bereiken en iets kleiner dan de grootoog- en zuidelijke blauwvintonijn. De geelvintonijn is een epipelagische vis die leeft in de gemengde oppervlaktelaag van de oceaan boven de thermocline. Het volgen van geluiden heeft aangetoond dat de geelvintonijn, in tegenstelling tot de verwante grootoogtonijn, vooral voorkomt in de bovenste 100m van de waterkolom en relatief zelden de thermocline penetreert, maar in staat is tot aanzienlijke diepten te duiken.
Hoewel de geelvintonijn vooral in diepe offshore-wateren voorkomt, kan hij de kust naderen als de omstandigheden daarvoor geschikt zijn. Geelvintonijnen reizen vaak in scholen met even grote soortgenoten. Ze vormen soms scholen met andere tonijnsoorten en gemengde scholen van kleine geelvin en vooral bonito tonijn komen vaak voor. Zoals alle tonijnen is hun lichaamsvorm speciaal ontworpen voor snelheid, zodat ze snel bewegende aasvissen zoals de vliegende vis en makreel kunnen achtervolgen en vangen. De geelvintonijn kan de meeste roofdieren ontlopen omdat tonijn, in tegenstelling tot de meeste vissen, warmbloedig is en door hun warme spieren extreem sterke zwemmers zijn, waarbij de geelvintonijn “snelheden tot 50 mijl per uur” bereikt. Ze kunnen enorme afstanden afleggen en soms hele oceanen oversteken.
- DE BLAUWVINTONIJN – Vissen in Hurghada Egypte
De blauwvin is de grootste tonijn en kan tot 40 jaar oud worden. Ze migreren over alle oceanen en kunnen dieper dan 3000 voet duiken. Blauwvintonijnen zijn gemaakt voor snelheid: ze zijn gebouwd als torpedo’s, hebben intrekbare vinnen en hun ogen liggen gelijk met hun lichaam. Het zijn enorme roofdieren vanaf het moment dat ze uit het ei komen, en ze zoeken scholen vis op zoals haring, makreel en zelfs paling. Ze jagen op zicht en hebben het scherpste zicht van alle beenvissen. Er zijn drie soorten blauwvintonijn: Atlantische, Pacifische en Zuidelijke. De meeste vangsten van Atlantische blauwvintonijn komen uit de Middellandse Zee, de belangrijkste blauwvintonijnvisserij ter wereld. Het lichaam van de blauwvintonijn heeft een ruitvormig profiel en is robuust. De kop is kegelvormig en de mond is vrij groot. De kop bevat een “pijnappelkliervenster” waarmee de vis over zijn bereik van enkele duizenden kilometers kan navigeren.
Hun kleur is donkerblauw boven en grijs onder, met een gouden versiering die het lichaam bedekt en felgele staartvinnen. Blauwvintonijnen onderscheiden zich van andere familieleden door de relatief korte lengte van hun borstvinnen. Hun lever heeft een uniek kenmerk omdat hij bedekt is met bloedvaten (gestreept).
Bij andere tonijnen met korte borstvinnen zijn zulke vaten afwezig of in kleine aantallen langs de randen aanwezig. Volgroeide volwassen exemplaren worden gemiddeld 2 – 2,5m lang en wegen ongeveer 225-250kg. De blauwvin bezit een enorme spierkracht, die hij via een paar pezen naar zijn waanzinnig gevormde staartvin leidt voor de voortstuwing. In tegenstelling tot veel andere vissen blijft het lichaam stijf terwijl de staart heen en weer zwiept, wat de drijfefficiëntie verhoogt.
Hij heeft ook een zeer efficiënte bloedsomloop. Hij heeft één van de hoogste hemoglobineconcentraties onder de vissen, waardoor hij zijn weefsels efficiënt van zuurstof kan voorzien. Dit wordt gecombineerd met een uitzonderlijk dunne bloed-waterbarrière om een snelle zuurstofopname te garanderen. Blauwvintonijnen duiken tot dieptes van 1.006m. Ze kunnen snelheden bereiken van 64km/u.
- DE REUZENMAKREEL (Caranx ignobilis) – Vissen in Hurghada Egypte
De reuzenmakreel is een soort grote zeevis die behoort tot de makreelfamilie (Carangidae). De reuzenmakreel wordt gekenmerkt door zijn steile kopprofiel, sterke staartpiepers en een reeks andere, meer gedetailleerde anatomische kenmerken. Hij is meestal zilverkleurig met af en toe donkere vlekken, maar mannetjes kunnen als ze volgroeid zijn zwart zijn. Het is de grootste vis van het geslacht Caranx, met een bekende maximale grootte van 170cm en een gewicht van 80kg. De reuzenmakreel is een top-predator in de meeste van zijn leefgebieden en staat erom bekend dat hij individueel en in groepen jaagt. De reuzenmakreel broedt in de warmere maanden, met pieken die verschillen per regio.
De reuzenmakreel is zowel een belangrijke soort voor de commerciële visserij als een erkende wildvis, de soort wordt door professionals gevangen met netten en lijnen en door vissers met aas en kunstaas. De reuzenmakreel, kortweg, is het grootste lid van een wijdverspreide groep zeevissen die gezamenlijk bekend staat als “kingfish”. Zoals de naam al suggereert, behoren ze tot de sterkste roofvissen en worden daarom in hun hele verspreidingsgebied beschouwd als uitstekende visdoelen. De ochtend- en avondschemering is het belangrijkste jachtseizoen en volwassen reuzenmakrelen voeden zich voornamelijk met kleinere vissen, maar ook schaaldieren, koppotigen en weekdieren zijn belangrijk in hun dieet. De reuzenmakreel is een zeer gewilde soort, zowel commercieel als recreatief.
- DE SPAANSE MAKREEL
De Spaanse makreel is een prachtig gekleurde vinvis. Hun slanke, bolvormige lichamen zijn blauw en zilver en gespikkeld met goudgele of olijfkleurige ovalen. Ze verschillen van de cero- of koningsmakreel doordat ze deze vlekken zonder strepen op de zijkanten hebben en geen schubben op de borstvinnen. De Spaanse makreel is lid van de grote visfamilie waartoe ook tonijn en andere makrelen behoren. Hoewel deze vissen sterk in grootte verschillen, hebben ze veel gemeenschappelijke kenmerken, waaronder zeer snelle, krachtige zwemmers. De gemiddelde grootte van de Spaanse makreel is 2-3kg, terwijl een gewicht van 9-10kg als groot wordt beschouwd. Deze torpedovormige vissen hebben een lange, slanke bouw met een halvemaanvormige staartvin, ideaal voor snelheid en wendbaarheid. Ze zijn blauwgroen van boven en zilverbleek van boven, met koperkleurige bruine langwerpige vlekken op hun zij. Ze vormen scholen aan het oppervlak van de warme kustwateren van de westelijke Atlantische Oceaan, eten kleinere vissen en trekken met de seizoenen mee. Als populaire voedselvis worden ze zorgvuldig beheerd in zowel de commerciële als de recreatieve visserij, en de populatie is stabiel.
De Spaanse makreel is epipelagisch en leeft op een diepte van 10 tot 35 meter. Ze zijn vaak te vinden in zeer grote scholen nabij het wateroppervlak. Ze zijn vaak te vinden op barrière-eilanden en de passen die met deze eilanden verbonden zijn en worden zelden gevonden in wateren met een laag zoutgehalte. Spaanse makreellarven worden vooral offshore gevonden, terwijl jonge makreel zowel offshore als in de branding van het strand wordt aangetroffen.
De Spaanse makreel heeft een spoelvormig lichaam en een spitse snuit die veel korter is dan de rest van de kop. Er zijn twee dicht op elkaar staande rugvinnen. De eerste rugvin heeft 17 tot 19 stekels en ontspringt boven de basis van de borstvin, terwijl de tweede rugvin 17 tot 20 stralen heeft. De staartvin is falciform. De Spaanse makreel heeft geen zwemblaas en het lichaam is bedekt met kleine zilverkleurige schubben. Deze makreel mist ook schubben op de borstvinnen, behalve aan de basis, net als de koningsmakreel. De zijlijn van de Spaanse makreel loopt geleidelijk af naar de staartstok. Het dieet van volwassen Spaanse makreel bestaat voornamelijk uit kleinere vissen zoals haring, makreel en sardines. Van deze makreel is ook bekend dat hij zich in kleinere hoeveelheden voedt met garnalen en koppotigen.
- De grote barracuda (Sphyraena barracuda) Vissen in Hurghada Egypte
De grote barracuda komt voor in tropische tot warme gematigde wateren, in subtropische delen van de Indische, Stille en Atlantische Oceaan, van mangrovegebieden tot diepe riffen, met een ondergrens van 110 meter. Grote barracuda’s zijn grote vissen. Volwassen exemplaren zijn meestal ongeveer 60-100cm lang en wegen 2,5-9,0kg. Uitzonderlijk grote exemplaren kunnen langer worden dan 1,5m en meer dan 23kg wegen. In het algemeen zijn barracuda’s langwerpige vissen met krachtige kaken. De onderkaak van de grote bek steekt verder uit dan de bovenkaak. Barracuda’s hebben sterke, tandachtige tanden die ongelijk van grootte zijn en in depressies in de kaak en op het gehemelte zitten. De kop is vrij groot en heeft een puntig, snoekachtig uiterlijk. Barracuda’s verschijnen in open zee. Het zijn vraatzuchtige roofdieren en jagen vanuit een hinderlaag. Ze vertrouwen op verrassing en korte snelheidsuitbarstingen (tot 43km/u) om hun prooi voor te blijven, waarbij ze hun wendbaarheid opofferen. Barracuda’s zijn min of meer solitair in hun gewoonten. Jonge en puberende vissen verzamelen zich vaak in scholen.
Barracuda’s verschijnen in de open zee. Het zijn vraatzuchtige roofdieren en jagen vanuit een hinderlaag. Ze vertrouwen op verrassingskracht en korte snelheidsuitbarstingen (tot 43km/u) om hun prooi voor te blijven, waarbij ze hun wendbaarheid opofferen. Barracuda’s zijn min of meer solitair in hun gewoonten.
Jonge en puberende vissen komen vaak samen in scholen. Barracuda-aanvallen op mensen zijn zeldzaam, hoewel beten kunnen leiden tot verwondingen en weefselverlies. Ze worden ook vaak gevangen als voedselbron, hoewel ze bekend staan om de sterke geur die ze bij de vangst afgeven. Barracuda’s worden meestal gevangen terwijl ze op iets anders vissen. Hun scherpe tanden bijten vaak door lijn heen, tenzij je draad gebruikt. Op sommige plaatsen worden ze niet beschouwd als een begerenswaardige vangst, maar ik heb ze altijd leuk gevonden omdat het altijd leuk is om iets te vangen met een boosaardige bek vol tanden .
Barracuda’s kunnen minstens 14 jaar oud worden.
